Την τελευταία τετραετία η κυβέρνηση Μητσοτάκη φανερά και σταθερά επιδιώκει τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης. Πότε το πράττει προκλητικά όπως στο σκάνδαλο υποκλοπών, πότε υπoγείως όπως στην υπόθεση Nοvartis, πότε κλείνοντας τρυφερά το μάτι, όπως στην αποφυλάκιση του Λιγνάδη μετά την καταδίκη του. Μιλάμε δε για κακουργηματικές πράξεις.

εν περιμέναμε λοιπόν τίποτα λιγότερο από το Ειδικό Δικαστήριο που συγκροτήθηκε για να κρίνει ποινικά τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών του 2016, από την ποινικοποίηση του ίδιου του Συντάγματος. Διότι αυτό τιμώρησε!
Το Σύνταγμα σεβάστηκε τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: υπερασπίστηκε το δημόσιο συμφέρον απαιτώντας να καταβάλουν τα τηλεοπτικά κανάλια, όπως κάθε ανώνυμος πολίτης, τα νόμιμα στο κράτος.
Στην υπόθεση του Νίκου Παππά είχαμε μία καθαρά πολιτική δίκη, στην οποία η κυβέρνηση κατάφερε -για την τιμή των όπλων της- να πετύχει, ένα πλημμέλημα. Η κατηγορία που τον βάρυνε ήταν επειδή στήριξε ένα δίκαιο αίτημα.
Σε αντίθετη με την εισήγηση της εισαγγελέα και την αλήθεια, η ΝΔ έλαβε την απόφαση που επιθυμούσε. Ούτως ή άλλως την υπόθεση του διαγωνισμού του 2016, σχετικά με τις τηλεοπτικές άδειες, την αξιοποίησε για να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καμία έκπληξη για εμάς τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και κανένα ζόρι.
Κρίμα μόνο για τον κ Μητσοτάκη. Θα παρελάμβανε το «μαξιλάρι ασφαλείας» της χώρας με κάτι τις πάρα πάνω από 37 δις, να μπορεί να καταχρώνται αλόγιστα και αφανώς, η προστατευόμενή του Σοφία Νικολάου και λοιποί της κυβέρνησής του.